learnxinyminutes-docs/el-gr/racket-gr.html.markdown

---σ language: racket filename: learnracket.rkt contributors:

• ["th3rac25", "https://github.com/voila"]
• ["Eli Barzilay", "https://github.com/elibarzilay"]
• ["Gustavo Schmidt", "https://github.com/gustavoschmidt"]
• ["Duong H. Nguyen", "https://github.com/cmpitg"]
• ["Keyan Zhang", "https://github.com/keyanzhang"] translators:
  • ["Vasilis Panagiotopoulos" , "https://github.com/billpcs/"]

---

Racket is a general purpose, multi-paradigm programming language in the Lisp/Scheme family.

Feedback is appreciated! You can reach me at @th3rac25 or th3rac25 [at] [google's email service]

#lang racket ; ορίζει την γλώσσα που χρησιμοποιόυμε

;;; Σχόλια

;; Τα σχόλια μιας γραμμής ξεκινούν με ερωτηματικό

#| Τα σχόλια ολόκληρου μπλόκ
   μπορούν να εκτείνονται σε πολλές γραμμές και...
    #|
       μπορούν να είναι εμφωλευμένα!
    |#
|#

;; Τα σχόλια S-expression (εκφράσεις S) comments απορρίπτουν την
;; έκφραση που ακολουθεί, δυνατότητα που είναι χρήσιμη για να
;; κάνουμε σχόλια κάποιες εκφράσεις κατα τη διάρκεια του debugging

#; (αυτή η έκφραση δεν θα εκτελεστεί)

;; (Αν δεν καταλαβαίνεται τι είναι οι εκφράσεις , περιμένετε... Θα το μάθουμε
;; πολύ συντομα!)


;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 1. Πρωτογενείς τύποι μεταβλητών και τελεστές
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;;; Αριθμοί
9999999999999999999999 ; ακέραιοι
#b111                  ; δυαδικοί => 7
#o111                  ; οκταδικοί => 73
#x111                  ; δεκαεξαδικοί => 273
3.14                   ; πραγματικοί
6.02e+23
1/2                    ; ρητοί
1+2i                   ; μιγαδικοί

;; Οι μορφή των συναρτήσεων είναι (f x y z)
;; όπου το f είναι η συνάρτηση και τα x y z
;; είναι οι όροι που η συνάρτηση δέχεται
;; ως ορίσματα. Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε
;; μια λίστα στην κυριολεξία απο δίαφορα δεδομένα,
;; χρησιμοποιούμε το ' για να το εμποδίσουμε απο το να
;; αξιολογηθεί σαν έκφραση. Για παράδειγμα:
'(+ 1 2) ; => Παραμένει (+ 1 2) και δεν γίνεται η πράξη
;; Τώρα , ας κάνουμε μερικές πράξεις
(+ 1 1)  ; => 2
(- 8 1)  ; => 7
(* 10 2) ; => 20
(expt 2 3) ; => 8
(quotient 5 2) ; => 2
(remainder 5 2) ; => 1
(/ 35 5) ; => 7
(/ 1 3) ; => 1/3
(exact->inexact 1/3) ; => 0.3333333333333333
(+ 1+2i  2-3i) ; => 3-1i

;;; Λογικές μεταβλητές
#t ; για το true
#f ; για το false
(not #t) ; => #f
(and 0 #f (error "doesn't get here")) ; => #f
(or #f 0 (error "doesn't get here"))  ; => 0

;;; Χαρακτήρες
#\A ; => #\A
#\λ ; => #\λ
#\u03BB ; => #\λ

;;; Τα αλφαριθμητικά είναι πίνακες χαρακτήρων συγκεκριμένου μήκους
"Hello, world!"
"Benjamin \"Bugsy\" Siegel"   ; Το backslash είναι χαρακτήρας διαφυγής
"Foo\tbar\41\x21\u0021\a\r\n" ; συμπεριλαμβάνονται οι χαρακτήες διαφυγής της C,
											 ; σε Unicode
"λx:(μα.α→α).xx"              ; μπορούν να υπάρχουν και Unicode χαρακτήρες

;; Μπορούμε να εννώσουμε αλφαριθμητικά!
(string-append "Hello " "world!") ; => "Hello world!"

;; Ένα αλφαριθμητικό μπορούμε να το χρησιμοπιησουμε
;; όπως και μια λίστα απο χαρακτήρες
(string-ref "Apple" 0) ; => #\A ;; Παίρνουμε το πρώτο στοιχείο

;; Η συνάρτηση format μπορεί να χρησιμοποιηθεί για
;; να μορφοποιήσουμε αλφαριθμητικά
(format "~a can be ~a" "strings" "formatted") ;; => "strings can be formatted"

;; Η εκτύπωση είναι εύκολη.
(printf "I'm Racket. Nice to meet you!\n")

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 2. Μεταβλητές
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; You can create a variable using define
;; a variable name can use any character except: ()[]{}",'`;#|\
(define some-var 5)
some-var ; => 5

;; You can also use unicode characters
(define ⊆ subset?) ;; Εδώ ουστιαστικά δίνουμε στη ήδη ύπαρχουσα συνάρτηση subset?
							;; ένα νέο όνομα ⊆ , και παρακάτω την καλούμε με το νέο της όνομα.
(⊆ (set 3 2) (set 1 2 3)) ; => #t

;; Αν ζητήσουμε μια μεταβλητή που δεν έχει οριστεί πρίν π.χ
(printf name)
;; θα πάρουμε το παρακάτω μήνυμα
;name: undefined;
;  cannot reference undefined identifier
;   context...:

;; Η τοπική δέσμευση : `me' δευσμεύεται με το "Bob" μόνο μέσα στο (let ...)
(let ([me "Bob"])
  "Alice"
  me) ; => "Bob"

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 3. Δομές και συλλογές
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;; Δομές
(struct dog (name breed age))
(define my-pet
  (dog "lassie" "collie" 5))
my-pet ; => #<dog>
(dog? my-pet) ; => #t
(dog-name my-pet) ; => "lassie"

;;; Ζεύγη (αμετάβλητα)
;; Η δεσμευμένη λέξη `cons' δημιουργεί ζεύγη,
;; και το `car' και το `cdr' εξάγουν το πρώτο και
;; το δεύτερο στοιχείο αντίστοιχα.
(cons 1 2) ; => '(1 . 2)
(car (cons 1 2)) ; => 1
(cdr (cons 1 2)) ; => 2

;;; Λίστες

;; Οι λίστες είναι linked-list δομές δεδομένων,
;; που έχουν δημιουργηθεί απο ζευγάρια 'cons'
;; και τελειώνουν με 'null' (ή αλλιώς '()) για να
;; δηλώσουν ότι αυτό είναι το τέλος της λίστας
(cons 1 (cons 2 (cons 3 null))) ; => '(1 2 3)
;; Η δεσμευμένη λέξη  'list' είναι ένας εναλλακτικός
;; (και σαφώς πιο βολικός) τρόπος για να δημιουργούμε
;; λίστες
(list 1 2 3) ; => '(1 2 3)
;; αλλά και χρησιμοποιώντας ένα μονό εισαγωγικό το
;; το αποτέλεσμα είναι και πάλι το ίδιο
'(1 2 3) ; => '(1 2 3)

;; Μπορούμε και πάλι όμως να χρησιμοποιούμε το 'cons' για να
;; προσθέσουμε ένα στοιχείο στην αρχή της λίστας
(cons 4 '(1 2 3)) ; => '(4 1 2 3)

;; Μπορούμε να χρησιμοποιούμε το 'append' για να προσθέτουμε
;; στοιχεία στο τέλος μιας λίστας. Το στοιχείο αυτό μπορεί
;; και να είναι ολόκληρη λίστα!
(append '(1 2) '(3 4)) ; => '(1 2 3 4)

;; Οι λίστες στην Racket είναι πολύ βασικές , οπότε υπάρχουν πολλές
;; δυνατές λειτουργίες για αυτές. Παρακάτω είναι μερικά παραδείγματα:
(map add1 '(1 2 3))          ; => '(2 3 4)
(map + '(1 2 3) '(10 20 30)) ; => '(11 22 33)
(filter even? '(1 2 3 4))    ; => '(2 4)
(count even? '(1 2 3 4))     ; => 2
(take '(1 2 3 4) 2)          ; => '(1 2)
(drop '(1 2 3 4) 2)          ; => '(3 4)

;;; Διανύσματα

;; Τα διανύσματα είναι πίνακες σταθερού μήκους
#(1 2 3) ; => '#(1 2 3)

;; Χρησιμοποιύμε το `vector-append' για να προσθέσουμε διανύσματα
(vector-append #(1 2 3) #(4 5 6)) ; => #(1 2 3 4 5 6)

;;; Σύνολα

;; Δημιουργούμε ένα σύνολο απο μία λίστα
(list->set '(1 2 3 1 2 3 3 2 1 3 2 1)) ; => (set 1 2 3)

;; Προσθέτουμε έναν αριθμό στο σύνολο χρησιμοποιώντας το `set-add'
(set-add (set 1 2 3) 4) ; => (set 1 2 3 4)

;; Αφαιρούμε με το `set-remove'
(set-remove (set 1 2 3) 1) ; => (set 2 3)

;; Βλέπουμε αν υπάρχει ένας αριθμός στο σύνολο με το `set-member?'
(set-member? (set 1 2 3) 1) ; => #t
(set-member? (set 1 2 3) 4) ; => #f

;;; Πίνακες κατακερματισμού

;; Δημιουργήστε ένα αμετάβλητο πίνακα κατακερματισμού
(define m (hash 'a 1 'b 2 'c 3))

;; Παίρνουμε μια τιμή απο τον πίνακα
(hash-ref m 'a) ; => 1

;; Άν ζητήσουμε μια τιμή που δέν υπάρχει παίρνουμε μία εξαίρεση
; (hash-ref m 'd) => no value found for key

;; Μπορούμε να δώσουμε μια default τιμή για τα κλειδιά που λείπουν
(hash-ref m 'd 0) ; => 0


;; Χρησιμοποιούμε το 'hash-set' για να επεκτείνουμε
;; ένα πίνακα κατακερματισμού
(define m2 (hash-set m 'd 4))
m2 ; => '#hash((b . 2) (a . 1) (d . 4) (c . 3))

;; Θυμηθείτε ! Αυτοί οι πίνακες κατακερματισμού
;; είναι αμετάβλητοι!
m ; => '#hash((b . 2) (a . 1) (c . 3))  <-- δεν υπάρχει `d'

;; Χρησιμοποιούμε το `hash-remove' για να αφαιρέσουμε
;; κλειδία
(hash-remove m 'a) ; => '#hash((b . 2) (c . 3))

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 3. Συναρτήσεις
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;; Χρησιμοποιούμε το `lambda' για να δημιουργήσουμε συναρτήσεις.
;; Μια συνάρτηση πάντα επιστρέφει την τιμή της τελευταίας της έκφρασης
(lambda () "Hello World") ; => #<procedure>
;; Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε το `λ'
(λ () "Hello World")     ; => Ίδια συνάρτηση

;; Χρησιμοποιύμε τις παρενθέσεις για να καλέσουμε όλες τις συναρτήσεις
;; συμπεριλαμβανομένων και των εκφράσεων 'λάμδα'
((lambda () "Hello World")) ; => "Hello World"
((λ () "Hello World"))      ; => "Hello World"

;; Εκχωρούμε σε μια μετάβλητη την συνάρτηση
(define hello-world (lambda () "Hello World"))
(hello-world) ; => "Hello World"

;; Μπορούμε αυτό να το κάνουμε συντομότερο χρησιμοποιώντας
;; το λεγόμενο syntactic sugar :
(define (hello-world2) "Hello World")

;; Το () στο παραπάνω είναι η λίστα από τα ορίσματα για την συνάρτηση

(define hello
  (lambda (name)
    (string-append "Hello " name)))
(hello "Steve") ; => "Hello Steve"
;; ... ή ισοδύναμα, χρησιμοποιώντας sugared ορισμό:
(define (hello2 name)
  (string-append "Hello " name))

;; Μπορούμε να έχουμε συναρτήσεις με πολλές μεταβλητές χρησιμοποιώντας
;; το `case-lambda'
(define hello3
  (case-lambda
    [() "Hello World"]
    [(name) (string-append "Hello " name)]))
(hello3 "Jake") ; => "Hello Jake"
(hello3) ; => "Hello World"
;; ... ή να ορίσουμε προαιρετικά ορίσματα με μια έκφραση προκαθορισμένης τιμής
(define (hello4 [name "World"])
  (string-append "Hello " name))

;; Οι συναρτήσεις μπορούν να πακετάρουν επιπλέον
;; ορίσματα μέσα σε μια λίστα
(define (count-args . args)
  (format "You passed ~a args: ~a" (length args) args))
(count-args 1 2 3) ; => "You passed 3 args: (1 2 3)"
;; ... ή με unsugared μορφή `lambda':
(define count-args2
  (lambda args
    (format "You passed ~a args: ~a" (length args) args)))

;; Μπορούμε να εμπλέξουμε κανονικά και πακεταρισμένα ορίσματα
(define (hello-count name . args)
  (format "Hello ~a, you passed ~a extra args" name (length args)))
(hello-count "Finn" 1 2 3)
; => "Hello Finn, you passed 3 extra args"
;; ... και unsugared:
(define hello-count2
  (lambda (name . args)
    (format "Hello ~a, you passed ~a extra args" name (length args))))

;; Και με λέξεις κλειδία
(define (hello-k #:name [name "World"] #:greeting [g "Hello"] . args)
  (format "~a ~a, ~a extra args" g name (length args)))
(hello-k)                 ; => "Hello World, 0 extra args"
(hello-k 1 2 3)           ; => "Hello World, 3 extra args"
(hello-k #:greeting "Hi") ; => "Hi World, 0 extra args"
(hello-k #:name "Finn" #:greeting "Hey") ; => "Hey Finn, 0 extra args"
(hello-k 1 2 3 #:greeting "Hi" #:name "Finn" 4 5 6)
                                         ; => "Hi Finn, 6 extra args"

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 4. Ισότητα
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;; για αριθμούς χρησιμοποιούμε το `='
(= 3 3.0) ; => #t
(= 2 1)   ; => #f

;; Το `eq?' επιστρέφει #t αν δύο 2 ορίσματα αναφέρονται στο
;; ίδιο αντικείμενο (στη μνήμη),αλλιώς επιστρέφει #f.
;; Με άλλα λόγια, είναι απλή σύγκριση δεικτών.
(eq? '() '()) ; => #t, αφού υπάρχει μόνο μια άδεια λίστα στη μνήμη
(let ([x '()] [y '()])
  (eq? x y))  ; => #t, το ίδιο με πάνω

(eq? (list 3) (list 3)) ; => #f
(let ([x (list 3)] [y (list 3)])
  (eq? x y))            ; => #f — δεν είναι η ίδια λίστα στην μνήμη!

(let* ([x (list 3)] [y x])
  (eq? x y)) ; => #t, Αφού το x και το y τώρα δείχνουν στην ίδια θέση

(eq? 'yes 'yes) ; => #t
(eq? 'yes 'no)  ; => #f

(eq? 3 3)   ; => #t — να είστε προσεκτικοί εδώ
            ; Είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείτε `=' για την
            ; σύγκριση αριθμών.
(eq? 3 3.0) ; => #f

(eq? (expt 2 100) (expt 2 100))               ; => #f
(eq? (integer->char 955) (integer->char 955)) ; => #f

(eq? (string-append "foo" "bar") (string-append "foo" "bar")) ; => #f

;; Το `eqv?' υποστηρίζει την σύκριση αριθμών αλλα και χαρακτήρων
;; Για άλλα ήδη μεταβλητών το `eqv?' και το `eq?' επιστρέφουν το ίδιο.
(eqv? 3 3.0)                                   ; => #f
(eqv? (expt 2 100) (expt 2 100))               ; => #t
(eqv? (integer->char 955) (integer->char 955)) ; => #t

(eqv? (string-append "foo" "bar") (string-append "foo" "bar"))   ; => #f

;; Το `equal?' υποστηρίζει την σύγκριση των παρακάτω τύπων μεταβλητών:
;; `equal?' supports the comparison of the following datatypes:
;; αλφαριθμητικά, αλφαριθμητικά από bytes, μεταβλητά ζεύγη , διανύσματα,
;; πίνακες κατακερματισμού και δομές.
;; Για άλλα ήδη τύπων μεταβλητών το `equal?' και το `eqv?' επιστρέφουν το
;; ίδιο αποτέλεσμα.
(equal? 3 3.0)                                                   ; => #f
(equal? (string-append "foo" "bar") (string-append "foo" "bar")) ; => #t
(equal? (list 3) (list 3))                                       ; => #t

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 5. Έλεχγος Ροής
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;;; Συνθήκες (conditionals)

(if #t               ; έκφραση ελέχγου
    "this is true"   ; έκφραση then
    "this is false") ; έκφραση else
; => "this is true"


;; Στα conditionals, όλες οι μη #f τιμές θεωρούνται ως #t
(member 'Groucho '(Harpo Groucho Zeppo)) ; => '(Groucho Zeppo)
(if (member 'Groucho '(Harpo Groucho Zeppo))
    'yep
    'nope)
; => 'yep

;; Οι αλυσίδες `cond' είναι σειρές από ελέγχους για να
;; επιλεγεί ένα αποτέλεσμα
(cond [(> 2 2) (error "wrong!")]
      [(< 2 2) (error "wrong again!")]
      [else 'ok]) ; => 'ok

;;; Αντιστοίχιση μοτίβων

(define (fizzbuzz? n)
  (match (list (remainder n 3) (remainder n 5))
    [(list 0 0) 'fizzbuzz]
    [(list 0 _) 'fizz]
    [(list _ 0) 'buzz]
    [_          #f]))

(fizzbuzz? 15) ; => 'fizzbuzz
(fizzbuzz? 37) ; => #f

;;; Βρόχοι

;; Οι επαναλήψεις μπορούν να γίνουν μέσω αναδρομής
(define (loop i)
  (when (< i 10)
    (printf "i=~a\n" i)
    (loop (add1 i))))
(loop 5) ; => i=5, i=6, ...

;; Παρομοίως με τη χρήση 'let'
(let loop ((i 0))
  (when (< i 10)
    (printf "i=~a\n" i)
    (loop (add1 i)))) ; => i=0, i=1, ...


;; Θα δείτε παρακάτω πως να προσθέσουμε μια νέα μορφή επανάληψης
;; αλλά η Racket έχει ήδη πολύ ευέλικτη μορφή για τους βρόχους
(for ([i 10])
  (printf "i=~a\n" i)) ; => i=0, i=1, ...
(for ([i (in-range 5 10)])
  (printf "i=~a\n" i)) ; => i=5, i=6, ...

;;;
;;; Επανάληψη μέσα σε ακολουθίες:
;; Το `for' επιτρέπει την επενάληψη μέσα σε πολλά
;; άλλα ήδη από ακολουθίες: Λίστες, διανύσματα,
;; αλφαριθμητικά, σύνολα κτλ..

;;allows iteration over many other kinds of sequences:
;; lists, vectors, strings, sets, hash tables, etc...

(for ([i (in-list '(l i s t))])
  (displayln i))

(for ([i (in-vector #(v e c t o r))])
  (displayln i))

(for ([i (in-string "string")])
  (displayln i))

(for ([i (in-set (set 'x 'y 'z))])
  (displayln i))

(for ([(k v) (in-hash (hash 'a 1 'b 2 'c 3 ))])
  (printf "key:~a value:~a\n" k v))

;;; Πιο περίπλοκες επαναλήψεις

;; Παράλληλη σάρωση σε πολλαπλές ακολουθίες
;; (σταματά στην πιο σύντομη)
(for ([i 10] [j '(x y z)]) (printf "~a:~a\n" i j))
; => 0:x 1:y 2:z

;; Εμφολευμένοι βρόχοι
(for* ([i 2] [j '(x y z)]) (printf "~a:~a\n" i j))
; => 0:x, 0:y, 0:z, 1:x, 1:y, 1:z

;; Συνθήκες
(for ([i 1000]
      #:when (> i 5)
      #:unless (odd? i)
      #:break (> i 10))
  (printf "i=~a\n" i))
; => i=6, i=8, i=10

;;; Σάρωση σε λίστες
;; Παρόμοιο με τους βρόχους 'for', απλά συλλέγουμε τα αποτελέσματα

(for/list ([i '(1 2 3)])
  (add1 i)) ; => '(2 3 4)

(for/list ([i '(1 2 3)] #:when (even? i))
  i) ; => '(2)

(for/list ([i 10] [j '(x y z)])
  (list i j)) ; => '((0 x) (1 y) (2 z))

(for/list ([i 1000] #:when (> i 5) #:unless (odd? i) #:break (> i 10))
  i) ; => '(6 8 10)

(for/hash ([i '(1 2 3)])
  (values i (number->string i)))
; => '#hash((1 . "1") (2 . "2") (3 . "3"))

;; Υπάρχουν πολλά είδη απο προϋπάρχοντες τρόπους για να συλλέγουμε
;; τιμές από τους βρόχους
(for/sum ([i 10]) (* i i)) ; => 285
(for/product ([i (in-range 1 11)]) (* i i)) ; => 13168189440000
(for/and ([i 10] [j (in-range 10 20)]) (< i j)) ; => #t
(for/or ([i 10] [j (in-range 0 20 2)]) (= i j)) ; => #t
;; Και για να χρησιμοποιήσουμε ένα αφθαίρετο συνδιασμό χρησιμοποιύμε
;; το 'for/fold'
(for/fold ([sum 0]) ([i '(1 2 3 4)]) (+ sum i)) ; => 10
;; Αυτό συχνά μπορεί να αντικαταστήσει τους κοινούς
;; προστακτικούς βρόχους (imperative loops)

;;; Εξαιρέσεις

;; Για να πιάσουμε τις εξαιρέσεις χρησιμοποιούμε το
;; `with-handlers'
(with-handlers ([exn:fail? (lambda (exn) 999)])
  (+ 1 "2")) ; => 999
(with-handlers ([exn:break? (lambda (exn) "no time")])
  (sleep 3)
  "phew") ; => "phew", αλλά αν γίνει το break => "no time"

;; Χρησιμοποιούμε το 'raise' για να άρουμε μια εξαίρεση
;; ή οποιαδήποτε άλλη τιμή
(with-handlers ([number?    ; πιάνουμε αριθμητικές τιμές
                 identity]) ; και τις επιστρέφουμε σαν απλές τιμές
  (+ 1 (raise 2))) ; => 2

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 6. Αλλαγή τιμών
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;; Χρησιμοποιούμε το 'set!' για να θέσουμε μια νέα τιμή
;; σε μια ήδη υπάρχουσα μεταβλητή
(define n 5)
(set! n (add1 n))
n ; => 6

;; Χρησιμοποιούμε τα boxes για να δηλώσουμε ρητά ότι μια μεταβητή
;; θα είναι  mutable (θα μπορεί να αλλάξη η τιμή της)
;; Αυτό είναι παρόμοιο με τους pointers σε άλλες γλώσσες
(define n* (box 5))
(set-box! n* (add1 (unbox n*)))
(unbox n*) ; => 6


;; Πολλοί τύποι μεταβλητών στη Racket είναι αμετάβλητοι πχ τα ζεύγη, οι
;; λίστες κτλ. Άλλοι υπάρχουν και σε μεταβλητή και σε αμετάβλητη μορφή
;; πχ αλφαριθμητικά, διανύσματα κτλ
(define vec (vector 2 2 3 4))
(define wall (make-vector 100 'bottle-of-beer))
;; Χρησιμοποιούμε το 'vector-set!' για να ανεώσουμε κάποια
;; συγκεκριμένη θέση
(vector-set! vec 0 1)
(vector-set! wall 99 'down)
vec ; => #(1 2 3 4)


;; Έτσι δημιουργούμε ένα άδειο μεταβλητό πίνακα κατακερματισμού
;; και τον χειριζόμαστε κατάλληλα
(define m3 (make-hash))
(hash-set! m3 'a 1)
(hash-set! m3 'b 2)
(hash-set! m3 'c 3)
(hash-ref m3 'a)     ; => 1
(hash-ref m3 'd 0)   ; => 0
(hash-remove! m3 'a)

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 7. Ενότητες (modules)
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


;; Οι ενότητες μας επιτρέπουν να οργανώνουμε τον κώδικα σε πολλαπλά
;; αρχεία και επαναχρησιμοποιούμενες βιβλιοθήκες
;; Εδώ χρησιμοποιούμε υπο-ενότητες, εμφωλευμένες μέσα σε μια
;; άλλη ενότητα που δημιουργεί αυτό το κείμενο(ξεκινώντας από
;; την γραμμή '#lang' )
(module cake racket/base ; ορίζουμε μια ενότητα 'cake' βασισμένο στο
                         ; racket/base

  (provide print-cake) ; συνάρτηση που εξάγεται από την ενότητα

  (define (print-cake n)
    (show "   ~a   " n #\.)
    (show " .-~a-. " n #\|)
    (show " | ~a | " n #\space)
    (show "---~a---" n #\-))

  (define (show fmt n ch) ; εσωτερική συνάρτηση
    (printf fmt (make-string n ch))
    (newline)))

;; Χρησιμοποιομε το 'require' για να πάρουμε όλα τα
;; παρεχόμενα ονόματα από μία ενότητα
(require 'cake) ; το ' είναι για τοπική υποενότητα
(print-cake 3)
; (show "~a" 1 #\A) ; => error, το `show' δεν έχει εξαχθεί

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 8. Κλάσεις και αντικείμενα
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;; Δημιουργούμε μια κλάση fish% (- συνήθως χρησιμοποιούμε
;; το % στο όνομα μιας κλάσης )
(define fish%
  (class object%
    (init size) ; initialization argument
    (super-new) ; superclass initialization
    ;; Field
    (define current-size size)
    ;; Public methods
    (define/public (get-size)
      current-size)
    (define/public (grow amt)
      (set! current-size (+ amt current-size)))
    (define/public (eat other-fish)
      (grow (send other-fish get-size)))))

;; Δημιουργούμε ένα instance του fish%
(define charlie
  (new fish% [size 10]))

;; Χρησιμοποιούμε το 'send' για να καλέσουμε
;; τις μεθόδους ενός αντικειμένου
(send charlie get-size) ; => 10
(send charlie grow 6)
(send charlie get-size) ; => 16

;; Το `fish%' είναι μία τιμή "πρώτης κλάσης"
;; `fish%' is a plain "first class" value, με το οποίο μπορούμε να
;; κάνουμε προσμείξεις
(define (add-color c%)
  (class c%
    (init color)
    (super-new)
    (define my-color color)
    (define/public (get-color) my-color)))
(define colored-fish% (add-color fish%))
(define charlie2 (new colored-fish% [size 10] [color 'red]))
(send charlie2 get-color)
;; ή χωρίς καθόλου ονόματα :
(send (new (add-color fish%) [size 10] [color 'red]) get-color)

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 9. Μακροεντολές
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;; Οι μακροεντολές μας επιτρέπουν να επεκτείνουμε
;; το συντακτικό μιάς γλώσσας.

;; Ας προσθέσουμε έναν βρόχο while
(define-syntax-rule (while condition body ...)
  (let loop ()
    (when condition
      body ...
      (loop))))

(let ([i 0])
  (while (< i  10)
    (displayln i)
    (set! i (add1 i))))

;; Macros are hygienic, you cannot clobber existing variables!
(define-syntax-rule (swap! x y) ; -! is idiomatic for mutation
  (let ([tmp x])
    (set! x y)
    (set! y tmp)))

(define tmp 2)
(define other 3)
(swap! tmp other)
(printf "tmp = ~a; other = ~a\n" tmp other)
;; Η μεταβλητή 'tmp' μετονομάζεται σε 'tmp_1'
;; για να αποφευχθεί η σύγκρουση με τα ονόματα
;; (let ([tmp_1 tmp])
;;   (set! tmp other)
;;   (set! other tmp_1))

;; But they are still code transformations, for example:
(define-syntax-rule (bad-while condition body ...)
  (when condition
    body ...
    (bad-while condition body ...)))
;; αυτή η μακροεντολή είναι χαλασένη: δημιουγεί ατέρμονα βρόχο
;; και αν προσπαθήσουμε να το χρησιμοποιήσουμε, ο μεταγλωττιστης
;; θα μπεί στον ατέρμονα βρόχο.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 10. Συμβόλαια
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;; Τα συμβόλαια βάζουν περιορισμόυς σε τιμές που προέρχονται
;; από ενότητες (modules)
(module bank-account racket
  (provide (contract-out
            [deposit (-> positive? any)] ; οι ποσότητες είναι πάντα θετικές
            [balance (-> positive?)]))

  (define amount 0)
  (define (deposit a) (set! amount (+ amount a)))
  (define (balance) amount)
  )

(require 'bank-account)
(deposit 5)

(balance) ; => 5

;; Πελάτες που προσπαθούν να καταθέσουν ένα μη θετικό ποσό παίρνουν
;; το μήνυμα (deposit -5) ; => deposit: contract violation
;;                              expected: positive?
;;                              given: -5
;;                              more details....

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;; 11. Είσοδος και έξοδος
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;; Η Racket έχει την έννοια του "port", που είναι παρόμοιο με τα
;; file descriptors σε άλλες γλώσσες.

;; Ανοίγουμε το "/tmp/tmp.txt" και γράφουμε μέσα "Hello World"
;; Αυτό θα προκαλούσε σφάλμα αν το αρχείο υπήρχε ήδη
(define out-port (open-output-file "/tmp/tmp.txt"))
(displayln "Hello World" out-port)
(close-output-port out-port)

;; Προσθέτουμε στο τέλος του "/tmp/tmp.txt"
(define out-port (open-output-file "/tmp/tmp.txt"
                                   #:exists 'append))
(displayln "Hola mundo" out-port)
(close-output-port out-port)

;; Διαβάζουμε απο αρχείο ξανά
(define in-port (open-input-file "/tmp/tmp.txt"))
(displayln (read-line in-port))
; => "Hello World"
(displayln (read-line in-port))
; => "Hola mundo"
(close-input-port in-port)

;; Εναλλακτικά, με το call-with-output-file δεν χρειάζεται να κλείσουμε
;; ρητά το αρχείο
(call-with-output-file "/tmp/tmp.txt"
  #:exists 'update ; Rewrite the content
  (λ (out-port)
    (displayln "World Hello!" out-port)))

;; Και το call-with-input-file κάνει το ίδιο πράγμα για την είσοδο
(call-with-input-file "/tmp/tmp.txt"
  (λ (in-port)
    (displayln (read-line in-port))))

Επιπλέον πηγές

Ψάχνεις για περισσότερα ; Getting Started with Racket